Mijn strijd was meer dan alleen fysieke pijn. Het was een gevecht tegen onbegrip, onwetendheid, vooroordelen en het voortdurende bagatelliseren van mijn gezondheidsuitdaging. Wat ik mij realiseerde, was dat deze strijd niet alleen voortkwam uit mijn persoonlijke overtuigingen, maar ook werd aangewakkerd door de buitenwereld. Want het is niet altijd zichtbaar. De constante mantra's van "Ach, kom zet toch even door" en "Oh, maar je bent nog zo jong" waren als een echo die ik voortdurend hoorde.

Je raakt eraan gewend om je situatie keer op keer uit te leggen, alleen om te worden geconfronteerd met de goedbedoelde maar onbegrepen adviezen als "Zet je er even overheen". Ik hoorde steeds vaker de verwachtingen die mensen hadden, en nog steeds hebben, gebaseerd op een bepaald 'normaal'. Het begon te knagen aan mijn verlangen naar begrip en erkenning van mijn gezondheidsuitdaging.

De behoefte aan begrip en positieve vertegenwoordiging van niet-zichtbare aandoeningen groeide. Het verlangen naar een wereld waarin mijn strijd niet werd geminimaliseerd, maar erkend en begrepen. Het werd duidelijk dat er een gebrek was aan een stem voor degenen wiens uitdagingen niet altijd zichtbaar zijn voor het oog, maar wel voelbaar in elk aspect van hun leven.

Dit alles dreef me om INVISABLED te starten, niet alleen als een kledingmerk, maar als een beweging die verandering nastreeft. Een verandering in perceptie, begrip en acceptatie. En het begint met het delen van mijn verhaal, jouw verhaal, onze verhalen en ervoor te zorgen dat niet-zichtbare aandoeningen niet langer onzichtbaar blijven.